Bizitzako une askotan aurre egin behar izaten diegu arazoei. Saiatu behintzat, arazoek ez gaitzaten eraman zulora. Argitasunik gabeko zulora. Beti ez da horren erraza izaten ordea. Batzuetan, askotan, gehiegitan … besteen laguntza behar izaten dugu gure arazoa konpontzeko.
Esperientziak erakutsi dit lagun baten arazoa zure arazo bihurtzen dela azken finean. Hala ere, arazo hori dela medio hartutako jarrerak ez du dena justifikatzen. Laguntzen jakitea bertute handia den arren, laguntza eskatzeak ere badu berea. Pertsona asko besteak baino gutxiago sentitzen dira laguntza eskatu beharrean ikusten direlako. Baina ez dago horrela sentitu beharrik. Bi burmuinek batek baino hobe pentsatzen dute. Laguntza eskatzeaz ez da lotsatu behar. Alderantziz. Laguntza eskatzea goraipatzekoa da. Izan ere, bakoitzak jakin beharko luke non dagoen bere muga. Eta muga hori iristen denean, beste pertsonengana joan laguntza bila. Lagunak, familia… edonor dela ere. Medikuak gorputza aztertzen eta sendatzen duen era berdinean psikologoek burmuina aztertu eta sendatzeko gai dira. Denok beharko genukeela bat uste dut, esan gabe gelditu ez dadila.
Lagun on batek egin daitekeen opari hoberena egin zidan: liburu bat. No me iré sin decirte a dónde voy liburuan agertzen zen esaldi bat etorri zait burura: “No hay grandes problemas sino personas pequeñas”. Izan gaitezen handi.
No hay comentarios:
Publicar un comentario